De balde. Así é como el o entendía. Un agasallo. Un momento fóra dos momentos. Incondicional. A historia nocturna ceibábao do peso do día. Soltaba as súas amarras. Íase co vento, inmensamente alixeirado, e o vento era a nosa voz. (...)
Daniel Pennac, "Como unha novela".
10/4/08
Velaí tendes a secuencia didáctica de Hodja
Non recordo de que se trataba. Creo que era sobre un grupo de música punk, ou un xardiñeiro chinés, non sei...
No hay comentarios:
Publicar un comentario