De balde. Así é como el o entendía. Un agasallo. Un momento fóra dos momentos. Incondicional. A historia nocturna ceibábao do peso do día. Soltaba as súas amarras. Íase co vento, inmensamente alixeirado, e o vento era a nosa voz. (...)
Daniel Pennac, "Como unha novela".
20/2/11
A escribir apréndese... escribindo; e a bailar...
- Teño medo de cometer un erro.
- Non hai erros no tango - resposta o coronel - Sinxelo. Non é como na vida. No tango, se tropezas, érgueste e continúas co seguinte paso.
A escea pertence ao film Scent of a woman (Esencia de muller)
Pois menos mal que o aclaraches, xa estaba eu elucubrando de máis, na busca dalgún símbolo escuro (ou claro). Tes razón (e mira que eu un tango non o bailei na miña vida!), pero até pode haber semellanzas... o que está claro é que ter alguén preto que che guíe un pouco, que che dea pistas, que sinale portas polas que entrar a novas formas de ensinar e aprender, de estar co alumnado, de avanzar nunha cultura pedagóxica más aberta, máis flexible, máis acorde ás novas necesidades... iso é impagable. Saúde... e bos compañeir@s de baile!!
Esto lémbrame tamén que, a partir dunha idea como esta podemos argallar un proxecto de fomento da lectura (presentando libros que poden ter algunha relación entre eles, por exemplo), ou un proxecto interdisciplinar, se queremos aproveitar para busca documental... Iniciando unha relación de títulos, ocórreseme, por exemplo, EL PROFESOR DE BAILE, de Henning Mankell (Tusquets). ¿Quen sigue?
A reflexión non é miña pero penso que pode aplicarse nesta apartado. "...non podemos olvidar que a lectura é unha actividade social cuxo exercicio inclúe ou exclúe aos individuos en determinados grupos sociais e a escola debe vixiar a democratización da actividade", Non é só ensinar a ler sino tamén dar oportunidades na escola de que o alumnado se sinta parte ao seu xeito, dunha actividade social máis, como acudir a un baile e atreverse bailar. (con axuda ou sen ela ou sen seguir os pasos exactamente ¿lembrades o libro de Pennac?)
3 comentarios:
Pois menos mal que o aclaraches, xa estaba eu elucubrando de máis, na busca dalgún símbolo escuro (ou claro). Tes razón (e mira que eu un tango non o bailei na miña vida!), pero até pode haber semellanzas... o que está claro é que ter alguén preto que che guíe un pouco, que che dea pistas, que sinale portas polas que entrar a novas formas de ensinar e aprender, de estar co alumnado, de avanzar nunha cultura pedagóxica más aberta, máis flexible, máis acorde ás novas necesidades... iso é impagable.
Saúde... e bos compañeir@s de baile!!
Esto lémbrame tamén que, a partir dunha idea como esta podemos argallar un proxecto de fomento da lectura (presentando libros que poden ter algunha relación entre eles, por exemplo), ou un proxecto interdisciplinar, se queremos aproveitar para busca documental... Iniciando unha relación de títulos, ocórreseme, por exemplo, EL PROFESOR DE BAILE, de Henning Mankell (Tusquets).
¿Quen sigue?
A reflexión non é miña pero penso que pode aplicarse nesta apartado.
"...non podemos olvidar que a lectura é unha actividade social cuxo exercicio inclúe ou exclúe aos
individuos en determinados grupos sociais e a escola debe vixiar a democratización da actividade", Non é só ensinar a ler sino tamén dar oportunidades na escola de que o alumnado se sinta parte ao seu xeito, dunha actividade social máis, como acudir a un baile e atreverse bailar. (con axuda ou sen ela ou sen seguir os pasos exactamente ¿lembrades o libro de Pennac?)
Publicar un comentario